Dit weekend was het weer eens niet gelukt om samen te wandelen, want één van ons (en nee, het was niet Seba) vond het nodig om naar Rock Werchter te gaan. Rock Werchter 2024 was natuurlijk weer een knaller van een festival met topacts als The Foo Fighters, Arctic Monkeys, Kendrick Lamar, en Billie Eilish (n.v.d.r: ik denk wel niet dat Billie Eilish dit jaar op Werchter stond hoor, ChatGPT…). Vooral op zondag was het programma om van te smullen, met fantastische optredens die Thomas echt niet wilde missen.
Omdat Thomas zijn auto moest ophalen bij de garage, besloten we te wandelen van Halle naar Itterbeek. Goed gepland door Thomas (zeer goed zelfs…), want hij moest de auto ‘s morgens binnenbrengen en ‘s avonds ophalen in een garage naast zijn werk. Alleen vergat hij natuurlijk dat hij die dag vrij had genomen… Dat werd dus een tocht van 26 km die we in 3 uur en 58 minuten aflegden. De gemiddelde snelheid lag rond de 6,5 km/u, wat mooi in lijn ligt met onze eerdere wandelingen.
De route voerde ons vanuit Halle door de verschillende deelgemeentes van Sint-Pieters-Leeuw, zoals Negenmanneke en Vlezenbeek. Beide hebben we een groot deel van onze jeugd in Sint-Pieters-Leeuw doorgebracht, dus konden we tijdens de wandeling volop herinneringen ophalen. Denk aan de gezellige jaarmarkten, de lange avonden en nachten bij Jan, en natuurlijk de boze boswachter van het Coloma-park, die Thomas er nooit toestond om te fietsen.
We kwamen zelfs diezelfde boswachter tegen, en hij zag er gelukkig uit, waarschijnlijk omdat Thomas deze keer niet op de fiets was en hij dus zijn zin had gekregen. Hopelijk heeft de man nu genoeg voldoening in zijn leven gevonden en is hij niet van pure verveling doodgevallen.
Verderop kwamen we langs de vijvers van Leeuw, waar we getuige waren van een echte “oorlogszone”. Twee kolonies ganzen, de witte en de zwarte, leefden hier vredig naast elkaar, maar op de grens van hun territoria lagen flink wat veren. Het leek wel alsof ze af en toe een grensconflict hadden, waarbij de veren in het rond vlogen.
Onderweg kwamen we ook nog een werf tegen van de firma AARS. Waarom iemand zijn bedrijf zo zou noemen, blijft een raadsel. Je zou toch denken dat er iemand even de Nederlandse beterkenis zou hebben gecheckt voor ze die naam kozen, maar goed…
Na bijna 20 km kwamen we bij de garage aan, die gelukkig nog open was. Thomas haalde zijn auto op, maar nee, we zetten de tocht niet voort met de auto. We wandelden nog een zestal kilometer verder, kwamen opnieuw bij de garage uit, en reden toen naar huis.
Het was weer een geslaagde wandeling met veel herinneringen, leuke momenten en wat sarcastische commentaren. Volgende keer hopelijk weer een nieuwe avontuur zonder garages en ganzenoorlogen.
