Hoi allemaal! Deze week zijn we eindelijk weer herenigd en konden we weer samen op pad voor een mooie, stevige wandeling. Dit keer stond er een flinke tocht op het programma: 26,67 km, die we aflegden in 4 uur en 27 minuten. Dat komt neer op een gemiddelde snelheid van ongeveer 6 km/u. Wederom goed doorgestapt, niet?
Onze route begon in Halle en voerde ons door allerlei pittoreske dorpjes en bossen. We wandelden door het prachtige Begijnbos en het sprookjesachtige Hallerbos. Wandelen door deze bossen is echt genieten! Vooral het Hallerbos met zijn beroemde boshyacinten in het voorjaar is een absolute aanrader (niet dat die nu te zien waren, maar oké…). Het Begijnbos is dan weer heerlijk voor een rustige, schaduwrijke wandeling.
Thomas had de route uitgestippeld en volgens de website “trailroutes.be” (dé referentie voor alle wandelingen, zeggen ze…) werd het een pittige tocht. Wel, daar was niks aan gelogen! Door de vele regen van de afgelopen dagen waren de paden modderig en glad. En dan die steile hellingen en afdalingen! Onze conditie werd flink op de proef gesteld.
Na ongeveer een uur wandelen begon het heel hard te regenen. Gelukkig hadden we allebei een regenjas mee, maar na een half uur in de stortregen waren we toch doorweekt. Onderweg kwamen we ook weer mensen tegen, waaronder een groep spelende kinderen van de Chiro. Speciale vermelding voor Marie, duidelijk het slaafje van de groep, want zij moest alles voor iedereen halen. Door ons lachen en geklets over haar zijn we zelfs verkeerd gelopen. Hierdoor moesten we een omweg maken van een dikke kilometer, waarbij we door hoog gras moesten stappen en drie keer over en onder een prikkeldraad moesten kruipen. Dit betekende voor Seba het einde van droge voeten en voor Thomas het einde van zijn mooie regenjas gemaakt van gerecycleerde flessen (gelukkig geen glazen flessen…).
Tijdens de wandeling kwamen we ook iemand tegen waarvan we denken dat het een aapje was, want het begroette ons met “oeh-oeh”. Tegen het einde van de wandeling kwamen we op het parcours van de Marterwandeling, tot groot enthousiasme van Thomas (nog steeds niet duidelijk waarom, maar goed).
De wandeling zou ook wel de muurschilderingen-wandeling kunnen heten, want we kwamen een aantal prachtige muurschilderingen tegen in Halle. Deze schilderingen geven de stad een unieke en kleurrijke uitstraling en elke schildering vertelt een eigen verhaal, wat het extra leuk maakt om ze te ontdekken.
Na bijna 4,5 uur kwamen we uitgeput en uitgeregend thuis om te genieten van een potje Skyr voor Thomas (een IJslandse zuivelproduct dat rijk is aan eiwitten en laag in vet, wat helpt bij spieropbouw en gewichtsbeheer; het bevat ook veel calcium en probiotica, wat bijdraagt aan gezonde botten en een goede spijsvertering) en NicNacs voor Seba (gewoon lekker…). Het was wederom een prachtige wandeling, maar zoals gewoonlijk met Thomas’ routes: modderig en pittig.
Het wordt trouwens een klein beetje spannend, want volgende week staat ons eerste tussendoel op het programma: de Nacht van Vlaanderen. Dit is een wandeltocht van 42 km tijdens de nacht, een echte uitdaging waar we al een tijdje naar uitkijken. De Nacht van Vlaanderen is een iconisch evenement dat jaarlijks honderden wandelaars trekt. Het is een unieke ervaring om ‘s nachts door het Vlaamse landschap te wandelen, en het belooft een geweldige test van onze conditie en uithoudingsvermogen te worden.
Last but not least, hebben we nog een geweldig nieuwtje: we hebben eindelijk onze tickets voor de Dodentocht kunnen bemachtigen! Hoewel deze uitverkocht waren, hebben we via 2dehands.be en de DoTo Swap toch nog twee tickets op de kop kunnen tikken. Dit betekent dat onze training tot nu toe niet voor niets is geweest. Nu is er echt geen weg meer terug. We gaan ervoor!
Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!
